Ona jest moimi oczami
Wszysko co dotkn臋 I o czym pomy艣le Ma dusz臋 Maj膮 j膮 kwiatki na 艂膮ce I zwierz臋ta je jedz膮ce Dusza nie jest Tylko dla cz艂owieka Zarezerwowana Przecie偶 wszystko inne Te偶 si臋 budzi do 偶ycia z rana Dusz臋 ma piuro, kt贸rym pisze Dusz臋 ma kartka, na kt贸rej pisze Dusz臋 ma bi贸rko, przy kt贸rym siedz臋 Dusz臋 ma kwiat, na moim oknie Dusz臋 mam ja, na swoim ramieniu Nie da si臋 jej dotkn膮膰 Bo to ona jest naszym dotykiem Nie da si臋 jej pocieszy膰 Bo to ona jest naszy膮 pocieszycielk膮 To ona wskazuje nam drog臋 Czasami jednak Zapominam o Jej istnieniu Co si臋 dla nas 殴le ko艅cy zazwyczaj Upadamy nisko Ale wtedy porzyczamy Cz膮stki porzuconych dusz To kwiatek nam porzyczy kawa艂ek To kamie艅 dosoli swoje A od ziemi reszt臋 otrzymamy Bo 偶aden cz艂owiek Nie u偶yczy kawa艂ka swej duszy Trzyma J膮 przy sobie mocno Bo boi si臋 J膮 straci膰 Porzyczaj膮c komus kawa艂ek Wi臋c dlatego tyle z艂a Kryje nasza planeta Gdy偶 wszystkie dusze Zosta艂y z niej wyci膮gni臋te Wyeksplatowano ca艂e z艂orze Wi臋c si臋 nie zdziw B臋d膮c ca艂kiem na dnie 呕e gdy wyjdziesz na 艂膮ke Nie zobaczysz tam kwiat贸w Lecz pustynie pe艂n膮 z艂a
maciek@friedel.pl